column Regiobode 10 oktober 2006
Vraagt u zich ook wel eens af of het allemaal nog wel goed komt ‘met de wereld’. Als ik vorige week uit mijn ooghoek volg wat voormalig vice-president Gore aan onheilsboodschap te brengen heeft, raak ik gemakkelijk in zo’n mijmerende stemming. Nu geef ik direct toe dat ik daar wat aanleg voor heb. Reden waarom ik het nieuws over het smelten van de poolkappen een beetje bij me weg probeer te houden. Dat lukt natuurlijk nooit helemaal, dus na enige tijd ben ik me toch aan het afvragen of de Veluwezoom hoog genoeg ligt om voor ons als reddende terp dienst te doen. Voor ik het weet gaan mijn gedachten met me aan de haal en ben ik in staat het Gemeentehuis in De Steeg te bellen met de vraag of het bestemmingsplan buitengebied niet moet worden aangepast. Ik bedoel maar; we zullen met elkaar toch een stukje hoger moeten gaan wonen als de IJssel almaar meer ruimte nodig heeft. In onze mooie omgeving kom je, de rivier de rug toekerend, al heel snel tussen de bomen uit. Daar mag je nu nog naar hartelust wandelen, maar wie het waagt twee stenen op elkaar te leggen, krijgt te maken met de boswachter van Twickel, de bouwpolitie en het gemeentelijke apparaat dat over de bestemmingsplannen gaat. Nu weten we allemaal dat die laatste instanties niet van het type is dat over één nacht ijs gaat. Met het optreden van Gore nog vers in de meest bange uithoek van mijn geheugen, roept dat bij mij de vraag op of we niet alvast moeten beginnen met het aanvragen van een wijziging bestemmingsplan. Als good-old-Al het niet alleen maar voor de centen doet, is het toch zaak een en ander serieus te nemen, lijkt me zo. Dan komen we er niet onderuit om woningbouw te gaan overwegen op de Carolinaberg en andere ‘huchies’ in onze groene omgeving. Een beetje mooi wonen in het bos is op dit moment maar voor zeer weinigen van ons weggelegd. Toch moeten die mensen er rekening mee houden dat ze binnen niet al te lange tijd buren krijgen. En niet zo’n beetje ook. Ligt hier niet een mooie taak voor een architect om een praktische boomwoning te ontwerpen? Want de discussie gaat straks uiteraard in hoofdzaak over het zoveel mogelijk behouden van bomen. Zo lang het water ons nog niet aan de lippen staat is de factor mens van absoluut ondergeschikt belang. Daar hoeft niemand zich over te verbazen in de aanloop naar een oplossing voor de komende ramp. Ik merk dat ik daarom nu al naar een compromis zoek en waarom zou dat niet een boomwoning kunnen zijn. Ja, ik probeer maar een beetje mee te denken. Kijk, ik snap ook wel dat een reeks torenflats ter hoogte van het huidige zwembad in Dieren momenteel nog onvoorstelbaar is, maar er komt een moment dat we wel zullen moeten. Hetzelfde geldt voor die mooie pannenkoekenboerderij op de Carolinaberg. We kunnen hooguit overwegen het als een dienstencentrum te laten voortbestaan temidden van de nieuwe dorpskern, maar eigenlijk hebben we de fundering nodig voor een wolkenkrabber waarin we uitzicht hebben om de Noordzee. Een beetje durf is hier wel nodig. Gelukkig lees ik dan dat onze planners serieus overwegen om de Emmapyramide te gaan ophogen. De bomen zijn zo ver doorgegroeid dat ze het zicht benemen op de omgeving. Ook hier worden bomen uiteraard met rust gelaten, maar er is wel een visie op een oplossing. Daarop moet ik maar vertrouwen, bedenk ik me ter geruststelling. Geld voor zeven nieuwe dorpen in onze hoger gelegen bossen is er gelukkig genoeg. De tunnels in Dieren hoeven immers niet te worden gegraven! Met het stijgen van de zeespiegel worden dat overbodige aquariumbakken.
Nel Son
