Column Regiobode 25 februari 2009
Kent u dat? Van die weekenden waaraan je gemakkelijk een dag of twee tekort komt. Ik zal niet snel van mezelf beweren dat ik een super-trendy leven leef. Zo’n bestaan waarin je van de ene sociale verplichting naar de andere gaat of kwartieren slijt met het napluizen van de agenda voor een afspraakje over vier maanden. Of dat ik het nodig heb om iedere seconde vol te plempen met activiteiten, mensen om me heen moet hebben of per sé super interessante lifestyle-events wil bezoeken. Eigenlijk eerder het tegenovergestelde. Ik ben heel graag ‘op mezelf’ zoals dat heet. Heb geleerd dat ik het prima alleen kan uithouden en kijk na een drukke werkweek ooit uit naar een weekend op de ‘lanterfantstand’. Toch gebeurt het me van tijd tot tijd dat er ineens een boordevol weekend voor de deur staat. Zonder erg is de agenda volgelopen met afspraken. Stuk voor stuk leuke dingen die ik met hele leuke mensen ga ondernemen. Zaken die het hart verwarmen, de geest verrijken en de ziel masseren. Maar waarom allemaal in dat ene weekend? Ik vraag het me wanhopig af als ik de agendablaadjes aanschouw. Ik zou hier gemakkelijk een supergezellig kwartaal mee kunnen vullen, maar dan verspreid over de dertien weken die ik daarin tot mijn beschikking heb. Daar sta ik dan, weet ik nu al, op een late zondagmiddag of -avond. Thuisgekomen rest er nog maar één gedachte in mijn hoofd: waar is dat weekend gebleven. Er blijven amper een paar uurtjes van stilte aan mijn keukentafel. Die heb ik hard nodig voor het herkauwen van alle indrukken, het opnieuw beluisteren van bijzondere gespreksflarden en het herproeven van culinaire en spirituele maaltijden. Morgen vraagt en attente collega hoe mijn weekend is geweest en ik zal moeite hebben om er een compacte samenvatting van te geven. Voor de grap heb ik wel eens geantwoord dat ik me er - gezien de vele activiteiten en indrukken - geen bal meer van kan herinneren. Dat werkt positief uit op je status als vrouw van de wereld, maar daar is het me niet om te doen. Het wil me ooit echt niet lukken om in compacte zin te spreken van zo’n vol en bezet weekend. Tuurlijk is het mijn persoonlijke ‘tic’ dat ik streef naar een volledige beantwoording van de vraag. Het meest eenvoudige antwoord op maandagmorgen is uiteraard ‘goed, gezellig, leuke dingen gedaan en wat heb jij gedaan?’ Dat legt de bal al meteen op het andere speelveld en ontslaat me van een gedetailleerd verslag van mijn eigen weekend. Maar, zoals gezegd, ik heb de afwijking om zo’n algemene sociale vraag met de nauwgezetheid van een notuliste te beantwoorden. Met nog maar een paar uur van mijn weekend over, neem ik me heilig twee dingen voor. Een: ik ga even oefenen op een kort en afdoende antwoord voor morgenvroeg dat genoeg zegt over de afgelopen dagen. Twee: ik ga er voor waken dat ik op korte termijn nog een keer zo’n achterlijk vol weekend voor mezelf organiseer. Een ding weet ik ook heel zeker: komend weekend houd ik helemaal vrij. En mochten er zich toch weer hele goede redenen aandienen om daarvan af te wijken, dan schrijf ik dit wekelijkse stukje voor de krant voorafgaand aan de eerste afspraak die ik heb. Nooit meer op zondagavond laat. Beloofd!
Nel Son
