column Regiobode 22 juli 2009
Het gaat goed met Het Rhedens. De scholengemeenschap op De Punt in Dieren, krijgt komend schooljaar meer leerlingen dan dit jaar. In totaal verwachten ze er vanaf september aanstaande zo’n 900. Da’s mooi nieuws. Lijkt het. Sinds ook in het onderwijs het marktdenken is toegestaan, zijn cijfers belangrijker dan mensenkinderen. Dus is het noemen van getallen die hoger liggen dan het jaar daarvoor synoniem met succes. Je moet wat, als de concurrentie keihard is. Ik herinner me nog levendig de ontstaansgeschiedenis van Het Rhedens op De Punt. Concurrerende scholen in de omgeving dwongen af dat Havisten en VWO-ers er niet hun diploma mochten halen. Wie als bolleboos van Het Rhedens wenste af te studeren, moest dat maar in de dependance in Rozendaal doen. Ver genoeg weg van de andere bedrijfsmatig georganiseerde scholen die bang waren hun eigen leerlingenaantallen (lees omzet) te zien slinken. Achter de oprichtingsgedachte van één grote school in Dieren zat echter het idee, dat de vele onrendabele dependances van Het Rhedens konden worden gesloten. In Rozendaal hadden ze al een mooie nieuwe woonwijk op het oog voor de schoollocatie. De school op De Punt zou groot genoeg worden voor zo’n 1.700 leerlingen. Een prachtige leerfabriek waar je kon leren om timmerman, loodgieter of kantoorpikkie te worden of de aanloop kon nemen tot een wetenschappenlijke carrière. De Gemeente Rheden liet zich door dit ideaal op sleeptouw nemen. Onzeker van de uitkomst van de bezwaren die de collega-opleiders en actiecomité’s van buurtbewoners richting de staatssecretaris richtten, gaf de Gemeenteraad financieel carte blanche voor de bouw van de kolossale school. Een mooi gebouw is het geworden, daar aan de entree van het rustieke IJsseldorpje. Maar nimmer hebben de muren van dit educatieve bastion de beoogde 1.700 leerlingen omvat. Een groter en stiller echèc heeft de Rhedense politiek nimmer gekend. Doordat de concurrentie gelijk kreeg en Het Rhedens zich niet ten volle mocht concentreren op De Punt, staat het gebouw vanaf de oplevering eigenlijk voor bijna de helft leeg. Èn moest de dependance in Rozendaal openblijven (en opgeknapt worden) om de verbannen bollebozen te laten afstuderen. De werkelijke kosten van deze miscalullatie van de school en het gemeentebestuur, drukken dertig jaar op de begroting van de Gemeente en bepalen daarmee de hoogte van de lasten die de Rhedense burgers meer dan een generatie lang moeten opbrengen. Ooit iets van gehoord? Ik zei het al: behalve dat deze misser gigantisch veel gekost heeft, is het er ook gigantisch stil over gebleven. Hooguit was er impliciet iets over deze supermislukking te beluisteren als Het Rhedens weer eens wat lokalen kon verhuren aan andere partijen. Neem het streekmuseum over de aanleg van weg en spoor onder Dieren door: het projectbureau Hart van Dieren. Meest recente onderhuurder in spé is de Dierense Muziekschool. Die moet echter aanvullend gesubsidieerd worden om de huurpenningen in Het Rhedens te kunnen voldoen. Eigenlijk betalen de Rhedense burgers op die manier twee keer voor het mislukken van de grote scholenconcentratie. Het kan niet anders of de aan geheugenverlies lijdende bestuurderen, hopen dat hun kwaal ook het kiezersvolk besmet. Gelukkig zijn er volgend jaar meer leerlingen en zit er - blijkbaar - muziek in Het Rhedens.
Nel Son
Vakantiewerk
column Regiobode 15 juli 2009
Het wordt langzaam stiller om ons heen. Ging Noord-Nederland een paar weken geleden als eerste op vakantie, de regio Midden verliet aflopen weekend masaal het land. Door een vreemde ambtelijke kronkel, horen de meeste van mijn lezers aan de Zuidoost Veluwezoom tot de zuiderlingen qua vakantievieren. Dat betekent dat we in onze regionen nog twee weken te gaan hebben voordat ook hier de scholen sluiten en de uittocht begint. Een week of zes is het lekker rustig op de weg voor degenen die blijven werken. Geen files meer bij Velperbroek, dus gemakkelijk een kwartiertje langer uitslapen voor wie deze horde dagelijks moet nemen naar het werk. Toch een beetje vakantiegevoel, ook al roept de baas. Ik vind het alltjd een bekoorlijke tijd om die reden en hoor dan ook graag bij de werkenden als de meute vakantie viert. Er verschijnen kortgebroekte types in het straatbeeld en bij de kassa van de supermarkt. De toerist die neerstrijkt in onze leefomgeving is veelal een campinggast en die neigt er niet zo gemakkelijk toe zich om te kleden als die zich in het openbaar begeeft. Ook de fietsvakantievierder wordt frequenter waargenomen en dat levert van tijd tot tijd aanspraak op. Meestal van informatieve aard inzake de vindplaats van een terras om een kopje koffie te kunnen drinken. Of waar zich de supermarkt bevindt. Ik ben in die tijd altijd graag een ambassadrice van de Veluwezoom. Het kost met helemaal geen moeite de vreemdelingen naar de mooiste terassen te wijzen of hen de korste weg naar hun barbecue-inkopen uit te leggen. De enige schaduwkant van deze verder plezierige zes weken wordt gevormd door de komkommertijd. Omdat nieuwslezend en nieuwsmakend Nederland ook zo nodig op vakantie moeten, lijkt het nieuws van de aardbodem verdwenen. De paar overgebleven journalisten zuigen zich de duimen week om de krantenpagina’s gevuld te houden en ik herken het probleem wel. Ook voor mij is de komkommertijd een periode waarin ik minder geïnspireerd raak door de actualiteit. Simpelweg omdat die er minder is. Neem nu mijn fijne vriendinnen en vrinden van het lokale bestuur. We blijven allemaal een korte periode verstoken van hun gestuntel. En hoewel dat natuurlijk prima is voor de bestuurlijke kwaliteit, blijft het qua leuternieuws een beetje steken. Nu heb ik me de afgelopen twaalf jaren prima door deze komkommerperiode heengeslagen, weet u als trouwe lezeres en lezer. De meeste jaren op eigen kracht, soms met de hulp van de achterblijvers. Dit jaar wil ik die achterblijvers weer eens aan het werk zetten. De zes weken vakantietijd aan de Veluwezoom nodig ik u uit om vakantiewerk te komen doen op deze plek. Stuur me uw gedroomde komkommerkolom over het onderwerp dat u altijd al eens in deze krant had willen laten afdrukken. Als u driekwart a-viertje voltypt, blijft er voor mij nog wat ruimte over om u in te leiden en uw schrijfsel mogelijk van commentaar te voorzien. Want: zo is het spel en dit zijn de spelregels. U mag schrijven wat u wil, maar de baas van deze plek blijf ik. Als u dat acceptabele condities vindt voor vakantiewerk, mail me dan uw bijdrage naar nel.son@chello.nl. Ik ga uw vakantiewerk lezen en maak helemaal zelf uit wat ik er mee doe. We gaan er ook geen discussies over voeren; laat staan corresponderen. Uw bijdrage komt ook op mijn weblog http://nelsonregiobode.blogspot.com te staan. Daar mag u overigens naar hartelust reageren op wat er van uw vakantiewerk terecht is gekomen. Ben benieuwd!
Nel Son
Het wordt langzaam stiller om ons heen. Ging Noord-Nederland een paar weken geleden als eerste op vakantie, de regio Midden verliet aflopen weekend masaal het land. Door een vreemde ambtelijke kronkel, horen de meeste van mijn lezers aan de Zuidoost Veluwezoom tot de zuiderlingen qua vakantievieren. Dat betekent dat we in onze regionen nog twee weken te gaan hebben voordat ook hier de scholen sluiten en de uittocht begint. Een week of zes is het lekker rustig op de weg voor degenen die blijven werken. Geen files meer bij Velperbroek, dus gemakkelijk een kwartiertje langer uitslapen voor wie deze horde dagelijks moet nemen naar het werk. Toch een beetje vakantiegevoel, ook al roept de baas. Ik vind het alltjd een bekoorlijke tijd om die reden en hoor dan ook graag bij de werkenden als de meute vakantie viert. Er verschijnen kortgebroekte types in het straatbeeld en bij de kassa van de supermarkt. De toerist die neerstrijkt in onze leefomgeving is veelal een campinggast en die neigt er niet zo gemakkelijk toe zich om te kleden als die zich in het openbaar begeeft. Ook de fietsvakantievierder wordt frequenter waargenomen en dat levert van tijd tot tijd aanspraak op. Meestal van informatieve aard inzake de vindplaats van een terras om een kopje koffie te kunnen drinken. Of waar zich de supermarkt bevindt. Ik ben in die tijd altijd graag een ambassadrice van de Veluwezoom. Het kost met helemaal geen moeite de vreemdelingen naar de mooiste terassen te wijzen of hen de korste weg naar hun barbecue-inkopen uit te leggen. De enige schaduwkant van deze verder plezierige zes weken wordt gevormd door de komkommertijd. Omdat nieuwslezend en nieuwsmakend Nederland ook zo nodig op vakantie moeten, lijkt het nieuws van de aardbodem verdwenen. De paar overgebleven journalisten zuigen zich de duimen week om de krantenpagina’s gevuld te houden en ik herken het probleem wel. Ook voor mij is de komkommertijd een periode waarin ik minder geïnspireerd raak door de actualiteit. Simpelweg omdat die er minder is. Neem nu mijn fijne vriendinnen en vrinden van het lokale bestuur. We blijven allemaal een korte periode verstoken van hun gestuntel. En hoewel dat natuurlijk prima is voor de bestuurlijke kwaliteit, blijft het qua leuternieuws een beetje steken. Nu heb ik me de afgelopen twaalf jaren prima door deze komkommerperiode heengeslagen, weet u als trouwe lezeres en lezer. De meeste jaren op eigen kracht, soms met de hulp van de achterblijvers. Dit jaar wil ik die achterblijvers weer eens aan het werk zetten. De zes weken vakantietijd aan de Veluwezoom nodig ik u uit om vakantiewerk te komen doen op deze plek. Stuur me uw gedroomde komkommerkolom over het onderwerp dat u altijd al eens in deze krant had willen laten afdrukken. Als u driekwart a-viertje voltypt, blijft er voor mij nog wat ruimte over om u in te leiden en uw schrijfsel mogelijk van commentaar te voorzien. Want: zo is het spel en dit zijn de spelregels. U mag schrijven wat u wil, maar de baas van deze plek blijf ik. Als u dat acceptabele condities vindt voor vakantiewerk, mail me dan uw bijdrage naar nel.son@chello.nl. Ik ga uw vakantiewerk lezen en maak helemaal zelf uit wat ik er mee doe. We gaan er ook geen discussies over voeren; laat staan corresponderen. Uw bijdrage komt ook op mijn weblog http://nelsonregiobode.blogspot.com te staan. Daar mag u overigens naar hartelust reageren op wat er van uw vakantiewerk terecht is gekomen. Ben benieuwd!
Nel Son
Abonneren op:
Posts (Atom)