column Regiobode 12 december 2007
Hoogwaardige excellentie. Sta me toe dat ik, een week na de viering van uw verjaardag een kwestie aan u voorleg. Mag ik beginnen met de hoop uit te spreken dat u en uw gevolg uw thuisbasis in Spanje op een comfortabele manier heeft weten te bereiken. Hoe kort zijn wij toch van aandacht voor uw welbevinden als we eenmaal onze cadeaus hebben uitgepakt. Een snel gemompeld ‘dank u Sinterklaasje’ kan er meestal nog wel af, maar over wat uw terugreis allemaal voor voeten in de aarde moet hebben, hoort u ons nooit. Terwijl ik me toch kan voorstellen dat het terugvaren met zo’n lege boot niet zonder risico’s is. In een grijs verleden, toen ik nog in u geloofde, zou die gedachte aan zo’n leeg schip niet bij me opgekomen zijn. Mijn generatie groeide op in de overtuiging dat er in de plaats van al die mooie presentjes stoute kinderen mee terugreisden. Aangezien thans blijkt dat dit niet (meer?) gebeurt, maak ik me onwillekeurig zorgen over de stabiliteit van uw schip. Daarachter schuilt mijn verwondering over uw veranderde pedagogische inzichten. Daaraan is in de loop der jaren de zak ontvallen. Tuurlijk houdt u ons nog steeds voor dat we er allemaal goed aan doen zoet te zijn in het perspectief van lekkers, maar ik hoor u nooit meer over de roe voor wie stout is. Sterker nog, ik heb u in de dagen voor uw verjaardag op de radio horen spreken over de slechte invloed van dergelijke dreigementen. Dat zou, zo beweert u nu, niet goed zijn voor kinderen. Vanwaar deze beleidswijziging Goedheilige? Ik kan u uit eigen ervaring vertellen dat ik nooit of te nimmer bij enige instelling voor geestelijke gezondheidszorg heb aangeklopt. Niet althans om een verondersteld trauma te verwerken dat u mij zou hebben aangedaan met de dreiging van een zakgeklede decembertrip naar Spanje. Ik herinner me dat ik het evenwicht in uw redenering als kind heel redelijk vond klinken. Het is me bijgebleven als de wijsheid dat gedrag gevolgen heeft. Aangezien u nu nog maar de helft van uw opvoedkundige leerstelling wenst te poneren - wees zoet en krijg lekkers - vraag ik me oprecht waar we nu helemaal mee bezig zijn. Met respect, beste Bisschop van Myra, overziet u naar uw eigen oordeel werkelijk alle gevolgen van het ontbreken van enige dreiging in uw boodschap? Mijn generatie koesterde een groot respect voor uw persoon, uw duidelijke instructies over lief en stout en had ontzag voor uw Pieten aan wie was opgedragen zonder aanziens des kinds in te grijpen. Als ik nu om me heen kijk zie ik dat Pietenpakken worden gedragen door zuigelingen, zij die nog amper eigenstandig kunnen lopen en een overige kinderschare die zich er rap mee uit de voeten weet te maken. Daarmee het gezag van uw Moorse brigade, in mijn ogen althans, ernstig ondermijnend. Volstond ik in mijn jonge onschuld nog met het zelf tekenen van uw afbeelding en die van uw Pietermanknechten, tegenwoordig nemen de kinderen u en uw behulpzame Pieten de identiteit volledig af. Wat blijft er van u over Monseigneur? Ik besef heel goed dat mijn bezorgdheid haaks staat op uw groeiende populariteit, maar is dat niet juist een signaal dat u ernstig zou moeten verontrusten? Is dit niet een aanstormend hedgefonds dat uw eeuwenoude onderneming dreigt over te nemen? Hoop dat u na alle drukte de tijd heeft om mijn zorg weg te nemen. Mijn adres heeft u uiteraard. Wacht met belangstelling uw reactie af. Sluit wortel voor uw paard bij (waarvan ik als kind overigens de naam nooit kende). Hoogachtend,
Nellietje Son
