column Regiobode 27 juni 2007
Het meest informatief en behulpzaam zijn die grote borden met affiches. Veelal zijn ze aan een lantaarnpaal gebonden of bij de spoorwegovergangen geplaatst. Ze waarschuwen me ruimschoots op tijd dat er iets op het Callunaplein in Dieren te doen is. Nu heb ik die aanvechting niet vaak, maar je zult opeens besluiten op een rustige zondag aan de kuier te gaan richting dit Dierense winkelcentrum. Door die posters weet ik dan gelukkig dat er een vlooienmarkt of andersoortig miesmakend middenstandsinitiatief plaatsvindt. Voor mij staat dat gelijk aan de oproep van onze overheid om bij een ramp binnen te blijven en ramen en deuren te sluiten. Toegegeven, ook ik doe er wel eens een boodschap. Daarbij probeer ik de hele uren te mijden omdat op dat moment het carillon begint te spelen. Het zal me niet overkomen dat ik op een regenachtige morgen op weg naar de bakker wordt overvallen door de tingel-tangeluitvoering van Edelweiss of Jan Klaassen was Trompetter in het leger van de Prins. Ik ken mijn sombere kant goed genoeg om te weten dat het me dan deksels veel beheersing kost om niet richting IJssel te vluchten. De combinatie Calluna en carillon roept bij mij het existentiële verlangen op de stroming van de rivier aan mijn kuiten te laten trekken. Kampen lokt, bij het horen van zoveel treurnis. De Dierense koopsleuf stamt uit de zestiger jaren en is een paar jaar geleden voor het laatst opgeleukt met een uitbreiding waarvan ik me herinner dat het lange tijd onzeker was of er ook een HEMA zou komen. Nou, die kwam er wel, maar niet nadat de lokale kruideniers in zware onderhandelingen hadden bedongen dat deze vestiging van de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij geen warme rookworsten in het assortiment mocht voeren. Een staaltje ondernemersangst dat tekenend is voor wat zich neringdoend op het Callunaplein ophoudt. Het zal je maar gebeuren dat er in de winkel naast je een eurodubbeltje meer omzet gemaakt wordt! De winkeliersvereniging Calluna staat jaar en dag bekend om dit soort boersige krenterigheid en de gezamenlijkheid waar je als consument een warm gevoel van zou krijgen, is ver te zoeken. Onder aanvoering van voorzitter Wim te Hennepe is er recentelijk een poging gedaan de winkeliersvereniging te upgraden. De leden zijn voortaan te herkennen aan een deur- of raamsticker en voor ons als winkelend publiek is dit als een kwaliteitskeurmerk bedoeld. Het is maar hoe je het wil zien. De classificatie Callunawinkelier ontmaskert de uitbater van de bestickerde winkel wat mij betreft als medeschuldig aan het troosteloze zondagse vermaak waartoe de straataffiches regelmatig oproepen. Dat de deursticker ook een jaartal bevat, betekent hooguit dat de contributie voor dit jaar is betaald. Daar kunnen we als consument volgend jaar nog een leuke etalageactie over verwachten. Wie is het wanbetalende lid van de Calluna winkeliersvereniging? Vorige week was het Callunaplein twee keer in het nieuws. Wethouder Jan Jansen en voorzitter te Hennepe liepen geblinddoekt over het plein om te bewijzen dat het voor slechtzienden moeilijk manoeuvreren is tussen alle obstakels. Met al die palen op het plein is dat voor een goedziende al een opgave! Het schilferende dak van de winkels van Sloot en Bruna vormde een ander nieuwsitem. Wel veel huur betalen voor je winkel, maar een likje verf kan er van de huurbaas niet af. Typisch Calluna! Als ik mijn dak schilder wordt het hele winkelcentrum er mooier van en dan profiteert de rest mee van mijn centen. Van mij een gratis marketingadvies: Calluna is een dagelijkse attractie waard. Een kruiwagenrace voor kikkers.
Nel Son
