column Regiobode 19 decembeer 2007
Wat fijn dat je meteen naar dit stukje van de krant bent gebladerd. Ik wist gewoon dat je me snel zou opzoeken. Nu je zelf vorige week je uiterste houdbaarheidsdatum hebt bekendgemaakt, wil je natuurlijk weten wat ik daar over schrijf. Ik begrijp je nieuwsgierigheid. Je kunt je maar al te goed herinneren wat ik over collega’s van je schreef die er eerder het bijltje bij neergooiden. Wim Pieper en zijn vrouw schijnen nu iedere avond om acht uur sherry te drinken, sinds ik een innemend stukje aan die gesneuvelde collega van je wijdde. Van langer geleden herinner je je vast nog mijn lieve woordjes over vertrekkend bestuurlijk mastodont Lammers. Die wast zich sindsdien uitsluitend nog met de Koetjeszeep die ik hem in mijn kolom liet gebruiken. Je bent benieuwd welke nieuwe levensstijl ik jou als ambteloos burger toedenk. Ik snap dat, Jan-Bart en geloof me ook voor jou is er niets dan mildheid van mijn kant nu je wijsheid hebt gevonden in je leven. Jezelf in de spiegel aan te kunnen kijken en hardop tegen jezelf te durven zeggen ‘ik ben geen autoverkoper’: respect. Diep respect. Je had mijn allergrootste respect gewonnen als je zover had kunnen gaan door meer specifiek te zeggen ‘ik ben geen tweede-handsauto verkoper’, maar ik wil je niet overvragen. Wat je nu aan manmoedigheid laat zien, overstijgt alles wat je ooit in je leven aan inzicht hebt weten te winnen. Ik vind het om die reden ook zo jammer dat iedereen je maar zo gemakkelijk laat gaan. Het is van alle kanten weer het obligate betreuren van je besluit maar respect hebben voor je beslissing. Dat heb je wat mij betreft niet verdiend. Er zouden er nu toch een paar flink ‘hiep-hiep-hoera’ moeten roepen of minstens ‘opgehoepeld staat netjes’ moeten durven kalken op de spoorwegovergangen in Dieren. Zowel buiten als binnen je eigen partij lopen er genoeg rond die je rode bloed wel kunnen drinken, na al die staaltjes arrogant bestuurderschap. Neem alleen al die brave huisvaders en -moeders die je ettelijke inspraakavonden lang van huis en haard vervreemdde tijdens de knip- en plaksessies van je tunnelplannen en dorpsharttransplantaties. Maar zoals gezegd, ook in je eigen gelederen springen ze zo lekker voorspelbaar schijnheilig met je om. Hou er rekening mee dat je 1 maart niet gaat halen Jan-Bart. De messen zijn geslepen en je opvolgers staan inmiddels te dringen achter je wethoudersstoel. Nu heb je zelf ook wel de veilige weg gekozen door je vertrek aan te kondigen. Stel dat je er nog zit als de gemeenteraad een oordeel over je kan vellen. Wat kunnen ze dan nog doen? Je wegsturen? Klets; je zou toch al vertrekken. Da’s een slimmigheidje dat ik je vergeef omdat je je daarmee niet dapperder toont dan anderen in je beroepsgroep. Voor jou was het geen optie om de quasi tegenstelling politiek en privé uit de kast te trekken. Een tunnel is nu eenmaal geen fietsenkelder. Het zijn de donkere dagen voor Kerstmis, Jan-Bart. Voor jou geen gemakkelijke tijd, verdorie. Ik wens je desondanks toe dat de ruimte die je nu in jezelf hebt gevonden een bron van licht en inspiratie voor de toekomst mag zijn. Ga nooit meer iets doen waarbij je geld van hardwerkende mensen mag besteden en waarbij het vervolgens niks uitmaakt of je daar een miljoentje of veertig van kwijtspeelt. Dat van die autoverkoper vind ik nog zo’n gekke niet van jezelf. Het is een eerzaam beroep, schat ik zo in, waarbij jouw communicatieve vaardigheden prima van pas komen. Kijk je uit met oversteken, beste Jan-Bart?
Nel Son
