column Regiobode 7 mei 2008
Het is zondagavond laat en ik heb nog geen stukje voor de krant geschreven. Zo gaat het niet, beste Nel; spreek ik mezelf toe. Morgenvroeg is meestal tijd genoeg, of - als de opperpennenlikker het maar weet - eventueel laat in de maandagmiddag. Maar als er dan niks ligt, wordt er toch even wat nerveus getelefoneerd met mevrouw Son. Of het klopt dat er nog geen kolom is. Tja, eindredacteuren denken in kolommen en die moeten wel allemaal netjes gevuld zijn. Neem ik ze niet kwalijk. Ieder z’n vak. Ik vraag me af wie me zou missen deze week. Het hele land is immers op vakantie! Zou het iemand opvallen als ik dit keer een schrijfseltje van - zeg - zeven jaar geleden inleverde? Ik weet dat ik me mag verheugen op een kleine maar trouwe schare lezeressen en lezers. Kan ik van hen verwachten dat ze me betrappen op een dergelijke frauduleuze act? Onderschat nooit de lezer, onderwees mijn pen-professor me ooit en ik meen me altoos aan zijn wijze les gehouden te hebben. Reden waarom ik ook op dit onwelkome uur mijn best zit te doen. Op een uiterst ingewikkelde manier heeft mijn tijdnood te maken met vakantie. Diezelfde waardoor er waarschijnlijk toch niemand tijd heeft om te lezen wat ik deze week opschrijf: de meivakantie. Door een interstellaire samenloop van omstandigheden is de meimaand van 2008 een rampzalige opeenhoping van vrije dagen geworden. Komt een werkzaam mens tijdens een normale meimaand al amper aan werken toe, dit jaar is alles wat humanistisch-christelijk Nederland tot een land maakt om trots op te zijn, samengeklonterd tot een mega-reeks feestdagen. Met het simpel tussenvoegen van enige atv- of snipperdagen kan zelfs uw schrijfster er een paar dagen tussenuit. Samen met de rest van arbeidzaam Holland moet ook ik toegeven aan de meivakantie. Was ik vorige week nog gewoon thuis om twee kort op elkaar liggende weekenden door te maken, morgen moet ik er ook aan geloven: ik ga er een paar dagen tussenuit. Dat vergroot de kans dat de weinige achterblijvers, ook in de tweede week van deze grote voorjaarsverlofperiode, de lezer van de verkeersinformatie horen melden dat ‘er geen files zijn’. Dertig jaar fileleed in één keer opgelost door Nederland met meivakantie te sturen. Ik vraag me af of Camiel Eurlings hier achter zit. Hij krijgt het dan flink aan de stok met zijn collega Maria van der Hoeven van Economische Zaken. Zij was het toch die onlangs opperde dat we met z’n allen maar weer eens veertig uur in de week moeten gaan werken? Nederland krijgt zijn taakjes niet af, als we er niet collectief een paar uur per week langer de schouders onder zetten. Dat vraagt hard ingrijpen in de meipret die we nu meemaken, kan ik u wel vertellen. Tegelijkertijd weten u en ik dat we ons deze vrije dagen nooit zullen laten afnemen. Eerder komt er een oproep voor Tweede Hemelvaartsdag (die we eigenlijk al hebben), Derde Pinksterdag en nog een Bevrijdingsdag (of eindelijk een echte, zoals de gelegenheid verdient!). We kunnen beter met Europa en de rest van de wereld afspreken dat Nederland in mei een maandje op slot zit. We zijn er effe niet! U mag een boodschap inspreken, maar reken er nu niet op dat we daar op korte termijn op zullen reageren. Net zo min als ik verwacht dat mijn lezers zullen protesteren tegen een stukje als dit dat alle kenmerken van een vakantievoorbereiding draagt. Als u het niet erg vindt, ga ik nog even wat makkelijke schoenen uitzoeken en een paar topjes. Zonne-cr me niet vergeten!
Nel Son
