column Regiobode 3 september 2008
Is het dan nu eindelijk allemaal voorbij. Jawel; het is over. Na nog een weekendje zomer kunnen we ons gaan focussen op de Kerstdagen en Oud en Nieuw. Vanaf nu gaat het razendsnel, is er geen houden meer aan. De rest van het jaar gaat in vliegende vaart, let op mijn woorden. In minder dan twaalf weken staan we weer met z’n allen bij de supermarkt in lange rijen voor de kassa met de ingrediënten voor het Kerstdiner in onze winkelwagentjes. Zelf denk ik aan iets lichts dit jaar. Geen wild meer, hoewel dat - met al die zwijnen in de bossen om ons heen - een goedkope aanschaf zal zijn. Dat ben ik dan weer ten voeten uit, hè ! Is er een keer een voordeeltje te behalen, laat ik het liggen. Geheel tegen de trend ingaan; ik leer het maar niet af. Zo kan het me ook nooit schelen wat de actuele mode is qua kleur van de kerstballen. Ik doe al jaren dezelfde ballen in de boom. Wie weet zit ik dit jaar een keertje helemaal goed, dat mag je nooit uitsluiten. We zullen het snel genoeg weten, want we gaan hard. Om te beginnen verbleken onze bruingebrande velletjes in hoog tempo. Daarna komen we langzaam de creditcardafschrijvingen van de vakantie te boven. De stamppottentijd is daar altijd een fijne periode voor, want die groenten kosten nooit zoveel. Voor we het weten staan we aan een tochtige kade te zwaaien naar de bisschop uit Myra en zetten we verwachtingsvol onze schoentjes bij de kachel. Ondertussen zijn we allemaal weer gewend aan hoe het is om naar het werk te gaan. Is het ritme hervonden van filerijden en oeverloos vergaderen en zijn de geuren van de Provence, de heuvels van de Toscane en de ontbijtbuffetten van het all-in arrangement in Turkije vage herinneringen geworden. Tuurlijk zijn we al wel bezig geweest met plannen voor de wintersport, moeten we kiezen waar het heengaat in de herfstvakantie en voelen we onze eerste najaarsdepressie opkomen met het steeds vroeger donker worden. De lichte spanning die er iedere herfst is, steekt ook nu de kop op in het vooruitzicht van het jaarlijkse functioneringsgesprek. Met Prinsjesdag nog vers in ons geheugen weten we ook wel dat die salarisverhoging er niet echt in zal zitten. Maar goed; proberen kan altijd en niet geschoten is altijd mis. Dan zijn er nog al die sociale verplichtingen. De bezoekjes aan goede vrienden en familie die we al die vakantiemaanden niet gezien hebben. Zij waren net weg of net terug toen jij net weg of terug was. Zoals ieder jaar zijn er zo weer veel te lange weken verstreken en moet er nodig eens worden bijgepraat. Daarmee vullen we, als we niet opletten, te veel weekenden op een rij en komt het doen van Kerstinkopen in het gedrang. Want dat zal dit jaar toch ook niet anders zijn dan andere jaren? Dat we èn met Sint èn met Kerst wat aan cadeautjes doen. Eigenlijk is de tijd er niet voor, maar het staat zo gezellig en dan doen we met Sint de wat kleinere dingetjes en met Kerst het meer luxe segment presentjes. Ik ben dit jaar weer toe aan wat eau de toilettes, moet ik tijdig laten doorschemeren. Ondertussen moeten al die digitale vakantiefoto’s die nog steeds op de computer staan, worden verwerkt in zo’n mooi maar o zo bewerkelijk on-line fotoalbum. O shit. Bedenk me ineens dat ik ook nog een ticket heb liggen voor zo’n fijne stedenreis om mijn najaarsgarderobe te gaan inkopen. Afijn, de conclusie is helder. Er is geen tijd te verliezen. We moeten als de gesmeerde bliksem aan de slag.
Nel Son
