column Regiobode 18 juli 2007
Het schijnt er hartverwarmend aan toegegaan te zijn. De laatste weken van Zwembad Dieren leidden tot een ongekend saamhorigheidsgevoel. Bij de ouders, van wie de kinderen tot aan het diploma les kregen. Bij het herplaatste personeel, dat het niveau van het zwemwater op peil hield door er af en toe een warme traan in te plengen en tussen de ondernemers Verheul en Reusink. Naar goed gebruik in ondernemerskringen stonden die twee rug aan rug om hun laatste verplichtingen aan de abonnements- en diplomazwemmers na te komen. Als twee kapiteins op één schip bleven ze op de brug terwijl hun Titanic langzaam zonk. Zeldzaam. Je zou verwachten dat die twee, in het zware zakelijke weer waarin ze met deze miskoop van de vorige eeuw terecht gekomen waren, elkaar minder minzaam zouden bejegenen. Ze hebben in de afgelopen acht jaar toch moeten toezien hoe ze elkaars geld er aan het doorjubelen waren. Nu is vriendschap in ondernemerskringen niet uitgesloten, maar als je gezamenlijke onderneming zo lek blijkt als een mandje, zou je het tegenovergestelde verwachten. Verheul en Reusink - ze noemen elkaar nog steeds John en Henk - zijn in deze moeilijke laatste fase van hun zwembadimperium naast elkaar blijven staan, zo gaan de verhalen. Dat dit te maken zou hebben met wantrouwen over het beheer van de kas, is pure kwaadsprekerij, want in die kas zat en zit geen rooie cent. Dat weet iedereen. Anders gaat zo’n zwembad niet failliet. Je kunt er op wachten dat John en Henk zich binnenkort gezamenlijk op een nieuw omvangrijk project zullen storten. Akkoord; dat met het zwembad liep niet lekker, maar zie het als een leerschool. Ze zijn inmiddels goed op elkaar ingespeeld en hebben aan half woord en een vette knipoog genoeg om in een zakelijke bespreking de tegenpartij onderuit te trekken. Ik zie die twee zich nog richting beursnotering opwerken met een veelheid aan bedrijfjes. Waar ik hen voor tip is de privatisering van de rondweg om Laag Soeren. Net als met het zwembad is dat typisch zo’n klus waar de gemeente niet uitkomt. Kaasje voor die jongens! Met hun warme banden met de ambtenaren en de politiek in De Steeg ligt er over niet al te lange tijd een tolweg, beheerd door een nieuw bedrijf waarin John en Henk weer samen aan de touwtjes trekken. Tien tegen een heet dat concern verhullend Stichting Rondweg Laag Soeren, want in het bedenken van namen voor hun bedrijven zijn ze niet erg fantasievol. Stichting Zwembad Dieren gaf hun beperkte denkraam in deze al een beetje bloot en ik denk niet dat we veel creatieve oprispingen van ze moeten verwachten. Geeft ook niks; het zijn de zakelijke successen die tellen. Wat dat betreft hoef je John en Henk niks te vertellen. Als John ooit het bedrijf van zijn vader mag verkopen, zal hij bedingen dat de volgende eigenaar het Verzonkerij Dieren moet noemen. Alleen maar omdat het voor hem dan verleden tijd is. Dat niveau! Een ander lucratief bedrijf dat ik deze handige jongens binnenkort uit de grond zie stampen is een gat in de markt! Werkelijk briljant hoe ze deze win-winsituatie ten volle gaan uitbaten. Met het sluiten van het Zwembad Dieren zitten ze behalve op zwart zaad ook bovenop een gigantisch bassin met zwemwater. U en ik zouden dat met een emmertje via het toilet lozen. Niet onze John en Henk. Die zie je iedere avond met een bestelbusje alle glasbakken in de gemeente langsrijden. Zodra ze genoeg lege flessen hebben introduceren ze de Dierense variant van Lourdeswater. Een flesje badwater doet in hun calculatie als gauw een eurootje of anderhalf en dat tikt lekker aan met zo’n voorraad als die twee kwijt moeten. Voor dit bedrijf hebben ze wel een leuke naam bedacht, moet ik toegeven. Het heet Zwembad Op De Fles.
Nel Son
