column Regiobode 25 juni 2008
Toen ik veertig werd heb ik een groot feest gegeven. Een feest om het begin te vieren, want de volksmond zegt immers dat je leven pas begint als je veertig bent. Daar zit wel iets in, is mijn beleving. Zo rond mijn veertigste begon ik wat meer rust te ervaren. Niet dat ik alle grote levensvragen van een passend antwoord had voorzien. Verre van dat. Wel was het zo dat ik besefte, dat alle andere mensen er net zo veel en zo weinig van snapten als ik. Mijn vragen, mijn onzekerheden, mijn twijfels en aarzelingen; als ik goed om me heen keek, zag ik iedereen daar op een soortgelijke wijze mee worstelen. Daar moet je blijkbaar veertig voor worden. De afstand die je met het vorderen der jaren wint op de waan van de dag, biedt kansen op wat meer overzicht over de dingen die er meer toe doen. Je leert wat spaarzamer met je energie om te gaan en die in te zetten op zaken waarvan je de waarde hebt leren kennen. De morgen na een zeer energiek feest, stond ik het toilet uit te soppen met een lichtelijk verdoofd hoofd en probeerde ik de flarden te rangschikken die me van de vorige avond door het hoofd tolden. Mijn leven was begonnen, voelde ik mezelf denken en het had niet veel glamour zoals ik daar in de wc-pot stond te boenen. Of de middenstanders op het winkelcentrum Calluna zich afgelopen zaterdag bij het opmaken van de kassa ook zo hebben gevoeld, laat zich raden. Ze vierden die dag gezamenlijk de veertigste verjaardag van hun koopslurf. Veertig jaar Calluna werd groots gevierd. Ik heb één springkussen gezien, maar dat komt omdat ik doelgericht als altijd de kortste weg naar de bakker kies voor mijn grofvolkoren. Boze tongen beweren dat er maar liefst drie opstellingen waren waarin kinderen zich konden uitleven. Slim van die middenstanders. Als de kinderen lekker bezig zijn, hebben papa en mama even de tijd om wat extra omzet te genereren, is de sluwe marketingstrategie die daar achter zit. Jammer genoeg laten ouders hun kinderen tegenwoordig geen seconde meer uit het oog. De taferelen bij de schoolpleinen, waar de leerplichtige kroost dagelijks onder strikt toezicht en alle bijbehorende verkeerschaos wordt afgeleverd, hadden het de kruideniers kunnen voorspellen. Zet je een paar clowns bij de springkussens dan weet je zeker dat een beetje Ouder van Nu zijn kostbare kid in het oog wil houden. Kinderloos als ik ben, wil het me nog wel eens ontschieten of het nu Oude of Nieuw Pekela was, maar clowns en kinderen staan garant voor uiterst waakzame - en dus minder koopgrage - ouders. Dat zal dus wel weer als weggegooid geld worden geëvalueerd op de volgende vergadering van de Callunawinkeliers. Het is me ook een monter clubje veertigers als je ze bezig hoort in De Gelderlander van vorige week. Het Hiep-hiep-hoera straalt er niet bepaald vanaf en ook qua feestplanning mag het bestuur wel eens wat breder kijken. Op amper steenworp afstand vierde Rheden namelijk het schaapscheerdersfeest waardoor hele horden het verjaarspartijtje op Calluna vergaten. Kommer en kwel verkondigen over het slechte onderhoud en de hoge gemiddelde leeftijd van de winkeliers, doen gemakkelijk de rest. Ik herinner me dat mijn wc-pot even later weer glom en het duffe gevoel in mijn hoofd was ‘s middags om drie uur helemaal verdwenen. Ik wens Calluna ook alle frisheid en monterheid toe die ze zo graag zou willen uitstralen. Volgens mij moeten ze gewoon eens beginnen met leven.
Nel Son
