column Regiobode 26 maart 2008
Laatst sprak ik een wegenbouwkundige. Knappe kop! Hij wist zelfs mij, vrouw - dus multitasking, maar absoluut niet technisch - haarfijn uit te leggen hoe het zat met tunnels. Het kwam me voor dat het er een beetje aanleg voor had. Heel kalm zette hij uiteen dat er voor de bouw van een tunnel helemaal geen draagvlak nodig is. Een tunnel gaat ergens onderdoor, redeneerde hij klip en klaar en alleen wat er eventueel over een tunnel heen gaat, heeft profijt van draagvlak. Het leven is niet zo ingewikkeld, concludeerde ik na ons gesprek. Eigenlijk verdomde simpel. Zoals wel vaker in de geschiedenis van de mensheid komt de juiste kennis niet op het juiste moment beschikbaar. Zo ontdekten de Noormannen Amerika vele eeuwen eerder dan Columbus, maar de Noorse economie van die tijd wist nog niet wat aan te vangen met zoveel ruimte. Had de projectgroep Hart van Dieren jaren geleden het gesprekje kunnen voeren dat ik onlangs met mijn wegenbouwkundige had, was het rustieke IJsseldorpje een hoop ellende bespaard gebleven. Het ijverige zoeken naar draagvlak voor de tunnelplannen voor weg en spoor onder Dieren door, heeft er diepe sporen getrokken. Net niet diep genoeg om van het probleem verlost te zijn, helaas. Inmiddels zijn er wethouders vertrokken en projectgroepen opgeheven, maar wat blijft is het onzinnige verlangen naar draagvlak. Dank je de koekoek, zou ik bijna zeggen. Noem het maar de erfenis van Jan-Bart Wilschut. Deze uiterst communicatief ingestelde bestuurder organiseerde zelfs voor zijn ambtenaren inspraakvergaderingen op het Gemeentehuis als hij zin had in een volgend bakkie koffie. Zou hij het wel doen, was daar voldoende draagvlak voor en moest hij er dit keer eens geen melk maar wel suiker in doen? Dat soort onzekere politici kweekt in no-time een contingent inspraaktijgers dat je niet zo gemakkelijk weer thuis op de bank krijgt. Bij het opruimen van de scherven die restten na het debacle van de spoor- en wegplannen worden de erfgenamen van Wilschut voor de voeten gelopen door ontheemde huisvaders die willen weten in welk obscuur achterafzaaltje ze binnenkort verwacht worden om te helpen met het aanbrengen van draagvlak. Het zou het College van Burgemeester en Wethouders van de Gemeente Rheden sieren als ze deze zeurpieten een korte maar adequate cursus Democratie voor Dummies aanbood. U heeft het voor het zeggen, beste burger. U bent de baas. Maar uw macht spreidt u eens in de vier jaar ten toon in het stemhokje. Daarna laat u het tot de volgende verkiezingen over aan een man/vrouwmoedig stelletje amateurs dat de besluiten neemt. Niet eens met wat er gebeurt? Stem ze allemaal het wachtgeld in bij uw aanstaande bezoek aan het stembureau. Tot die tijd alleen bij hoge waterstanden en levensbedreigende situaties overwégen om richting Raad van State te gaan. Wat zou het lekker opschieten als deze cursusinhoud eens wilde beklijven. Zeker als dat te combineren viel met een slagvaardig soort bestuurder. Het type lefgriet of -gozer dat er niet voor terugdeinst om met pek en veren het dorp uitgereden te worden na een stembusnederlaag. Bestuurders die kortom doen waarvoor ze ingehuurd zijn. Besluiten nemen en zorgen dat ze uitgevoerd worden. Dat wordt vanaf nu dus flux een tweetal fietstunnels graven voordat al het geld dat nog over is aan inspraakvergaderingen wordt opgesoupeerd. Draagvlak voor de NS is er genoeg. Die hebben het als enige nodig; zij rijden over de tunnels.
Nel Son
