column Regiobode 13 februari 2007
Krijg net en mailtje van een nichtje. Zij en haar man hebben een nieuwe mobiele telefoon aangeschaft. Ze brengen ons - samen met de rest van de familie en alle vrienden - op de hoogte van hun actuele nul-zes-nummers. Het is een regenachtige zondag en dat is blijkbaar niet anders op de plek waar mijn nichtje en haar man wonen. Ze hebben zich tenminste lekker uitgesloofd op de tekstverwerker en een fleurige bijlage in de mail gehangen. Wat moet je anders op zo’n zompige zondag, zullen zij gedacht hebben. Boven en onder op de pagina slingeren groene klavertjes vier over een blauw beekje. Ja, mijn nichtje ziet overal een uitdaging in en dan vooral van het type dat het geluk in je leven zal vergroten. Een nieuw mobieltje is daarop uiteraard geen uitzondering. Dus die kleine groene symbooltjes moeten het voorspoed voorstellen dat zij en haar echtgenoot voortaan wacht nu ze een nieuw mobieltje hebben. Als u haar zou kennen, gunt u haar dat van harte, want mijn nichtje is een ontzettend aardige meid. Er kan ik weet niet wat in je leven gebeuren of zij is de eerste met een toepasselijke kaart via de post en een nog toepasselijker citaat daarop uit een of ander diepgravend boek. Daarbij ontbreekt dan nooit een persoonlijke wens, felicitatie of een goed getroffen hart onder de riem. Nee, ‘t is echt een schat, die nicht van mij. Net onder de bovenste streng met klavertjes houdt een meneer in een donker pak een mobiele telefoon boven zijn hoofd. Het is uiteraard een soort cartoontje dat in de plaatjesbibliotheek van je tekstverwerker voorkomt. Een beetje een formeel plaatje voor mijn nichtje, maar ik denk dat de trots die er van uitstraalt het haar heeft doen kiezen. Het maakt me een beetje nieuwsgierig naar het type telefoon dat het stel heeft aangeschaft. Daarover maken het mailtje en de bijlage verder geen melding. Zouden ze alle twee dezelfde hebben? Dat kan gemakkelijk tot verwarring leiden. Je zult maar per ongeluk elkaars telefoon meenemen. Doet me denken aan dat grapje dat u ongetwijfeld ook als eens via een mail-maar-aan-mekaar-door-bericht heeft ontvangen. Van die man die in de sauna een mobieltje opneemt en een enthousiaste en koopzieke vrouw toestemming geeft om allerlei dure dingen aan te schaffen. Tot aan een hele dure auto toe. Als hij het gesprek beëindigt, vraagt hij om zich heen of iemand weet van wie die mobiele telefoon is. Ja, de verwarring in de wereld groeit met onze technische mogelijkheden mee. ‘Lieve familie en vrienden,’ lees ik onder het plaatje, ‘wij hebben allebei een nieuwe mobiele telefoon aangeschaft en dus ook (heel veel puntjes) een ander nummer gekregen!’ Ook dit tekent mijn nichtje. Ze beseft donders goed - let maar op de plaatsing van al die puntjes op de juiste plek in de zin - dat dit nieuws niet zonder gevolgen is voor de ontvangers. Ga maar na wat Henk en mij deze zondag nog te doen staat. Ik geloof dat ik het oude nummer van mijn nichtjes man al wel in mijn eigen mobieltje heb opgeslagen. Dat van haar eerdere mobiel weet ik niet zeker. Dat wordt dus een nummer wijzigen en een nieuw nummer toevoegen. Voor mijn Henk geldt hetzelfde, want met zo’n verhuisbericht qua mobiele bereikbaarheid, kun je niet lichtzinnig omgaan. Het vraagt wel degelijk om een adequate reactie. Volgens mij gaat het me met enig gepiel wel lukken om de nieuwe nummers in mijn eigen mobiel te krijgen. Maar daarna moeten ze ook nog op de handsets van onze vaste telefoonlijn worden geprogrammeerd. Ik heb werkelijk geen benul hoe dat ook al weer moet. Laat staan dat ik weet waar Henk de gebruiksaanwijzing heeft gelaten. Leuke zondagmiddag wordt dat. ‘t Is net gestopt met regenen en ik zou wel een wandelingetje willen gaan maken. Dat zie ik er niet meer van komen. Lekker ding, dat nichtje van mij.
Nel Son
