column Regiobode 7 november 2006
Mij hadden ze op het verkeerde been. Dat geef ik eerlijk toe. Ik zie mezelf als een vrouw van de wereld die toch redelijk ‘bij’ is qua actuele trends en stromingen. Ook als het gaat over de cultuur van onze jongste jeugd, hoe ver die ook van me afstaat. Ik meende dus helemaal goed te zitten toen ik veronderstelde dat de Belgische meidengroep K3 aan een forse uitbreiding was begonnen. Ineens met tien vrouw meer op het podium! Logisch dat dan ook de naam verandert: K13. Hoe fout kun je zitten. Het ging helemaal niet over het commerciële cultuurconcern van onze zuiderburen maar over een subsidiebehoeftige cultuurinstelling in het Veluwezoomse Velp. K13, was dat vroeger niet gewoon Kunsthuis 13, begon het me te dagen. Ik moet toegeven dat me deze naamswijziging ontgaan is. De reden om het woord kunst uit je naam te halen ontgaat me overigens evenzeer. Het zou hooguit kunnen betekenen dat er een zekere schaamte was opgekomen bij de directie over het highbrow imago van dit centrum dat in haar hoogtijdagen landelijke bekendheid genoot. Ze zitten in Velp immers aan de zuidkant van de spoorlijn. Bij het woord kunst denkt de gemiddelde bewoner van Velp-Zuid toch aan iets anders dan wat zich binnen de muren van deze statige villa afspeelt. Dat blijkt ook wel uit de bezettingscijfers van het toneelzaaltje en de bezoekersaantallen van de exposities. Reden genoeg voor directeur Nicolette van der Wal om een strategisch plan te schrijven waarin ze mikt op meer toeloop naar haar culturele centrum. Het is in haar te prijzen dat ze zelf in staat is een dergelijke visie te verwoorden. Ieder ander centrum had daar een duur adviesbureau voor ingeschakeld. Het is niet uit te sluiten dat Nicolette dat ook had willen doen, maar haar ontbreken de euro’s. Dus flux een cultuurplan van het internet gegoogled en met zoek en vervang overal K13 ingevuld. Da’s geen schande, want zolang de naam van Joop van den Ende er niet in voorkomt, draait ieder cultuurplannetje in Nederland toch om het aanvragen van extra subsidie. Zo dus ook in het werkstuk van Nicolette. Enigszins beschroomd bekent ze aan de Raadsleden, bij wie ze haar bede voor meer geld komt voorleggen, dat het hen wel ‘niet als muziek in de oren zal klinken’. Geen sterke binnenkomer Nicolette en tekenend voor de identiteitscrisis waarin je met je kunststulp verkeert. In je mooie plan heet dat uiteraard dat K13 van zijn elitaire imago afwil, maar jij zou als geen ander moeten weten dat kunst elitair moet zijn. De omslag waarvoor je pleit, en waarvoor je nu de Rhedense belastingbetaler wil aanspreken, is niet meer dan het graven van de volgende bodemloze put. Bovendien denk je toch zeker niet dat die Rhedense Raadsleden helemaal van lotje getikt zijn. Die kunnen met een blik in de subsidieverordeningen van de aflopen decennia zien waarmee het Kunsthuis het verkeerde imago heeft betaald. Inderdaad, met diezelfde Rhedense belastingcenten. Je moet dan ook snel je verzoek intrekken en opnieuw gaan geloven in de kracht van elitaire kunst. Al dat gepopulariseer zoals met die naamsverandering moet je direct ongedaan maken. Dat vraagt om een investering ter waarde van vier plakletters: de U, de N, de S en de T. Die plak je gewoon weer op het bord aan de straat voor je mooie pand. Eventueel betaal ik dat voor je, maar haal je niet de hoon van de Gemeenteraad op de hals met dit obligate geschooi om geld. Je weet zelf ook wel waar je moet zijn voor een extra financiële impuls, zo die al nodig is: bij de elite waarvoor het Kunsthuis al die jaren een gesubsidieerd glas Chablis inschonk als er weer eens een vernissage was.
Nel Son
