column Regiobode 26 augustus 2009
Het kan altijd nog komkommervoller, zo blijkt tijdens de vijfde vakantieweek aan de Veluwezoom. Maria Bode uit Rheden - die al twee keer vakantiewerk voor me verrichtte in deze nieuwsluwe tijden - durft me uit te dagen. Ze biedt me een derde schrijfsel aan waarin ze me tot onderwerp van haar bespiegelingen maakt. Dat zal ik toch zeker niet durven plaatsen?! Maar Maria boft: ik ben dol op uitdagingen. Ze noemt haar stukje dit keer Repelsteeltje. En hier komt het: "Wie is toch die Nel Son? Het intrigeert me. Zij weet altijd heel veel. Zij is zeer goed op de hoogte van de lokale politiek van Rheden. Of het nu ruimtelijke ordening, onderwijs of kunst betreft, of het nu vandaag speelt of al enige tijd geleden, zij heeft overal een uitgesproken mening over. Hoe komt zij aan al die informatie? Deelt zij soms het bed met een lokale bestuurder? Of werkt zij misschien als receptioniste op het gemeentehuis? Daar hoor en zie je namelijk verduveld veel. Nel Son is behoorlijk kritisch. Nu zijn politici natuurlijk altijd een heerlijk mikpunt. Ook voor cabaretiers waren, zijn en blijven zij een dankbaar onderwerp. Maar kritiek op mensen is alleen leuk als de toon licht is. Een steekje uitdelen mag best. Kleineren of keihard neersabelen is niet echt sympathiek. Hier moeten dezelfde regels gelden als voor de ingezonden stukken: schelden mag niet en beledigen ook niet. Het is een kwestie van normen en waarden. Ik moest opeens aan het woord 'vilein' denken. Het heeft mij nog enig speurwerk bezorgd. Want is het een Nederlands woord en heeft het wel die betekenis die ik erbij voel: vuil gemeen? Beste mevrouw Son, mag uw toon na de komkommertijd misschien wat milder en niet zo vilein? Bijvoorbeeld met een knipoog en een glimlach. Zoals vroeger Wim Kan of Seth Gaaikema. En wat heeft Nel Son met, of beter gezegd tegen, Albert Lentink? Ik slaap heerlijk op zijn bed en mijn kleren hangen prima in zijn kasten. Een bizarre gedachte: is zij misschien zelf deze Albert Lentink? (Sorry, meneer Lentink.) Alles is tenslotte mogelijk. Intussen is en blijft het (zij) een onopgelost raadsel. Ik denk dat Nel Son niet meer zo piepjong is, een hbo-opleiding gevolgd heeft, in Dieren woont en via het Velperbroekcircuit naar haar werk in Arnhem rijdt. Haar toon is dan wel messcherp, toch zou ik best wel een keer op een leuk terrasje gezellig met haar een glaasje willen drinken. Ik kan mij voorstellen dat Nel Son vanavond, na zonsondergang, stiekem de Posbank opgaat. Bovenop het uitzichtpunt maakt zij een rondedansje en roept uit volle borst: ‘En niemand weet dat ik... heet!’ De hertjes en konijntjes zullen haar zeker niet verraden." Nou Maria, die van die hertjes en konijntjes in combinatie met Seth Gaikema zegt me het nodige over jou. Of is dat een te veleine opmerking? Los daarvan: ik denk dat je vertolkt wat veel lezers al eens gedacht hebben de afgelopen twaalf jaren. ‘Die Gedanken sind Frei’, denk ik dan maar. Dank ook dit keer voor je vakantiewerk. Je bent mijn vaste stand in, vanaf nu. Wat Albert Lentink betreft: in de krant is mijn opmerking over hem de vorige week weggevallen. Niet echt belangrijk, maar wie de complete kolom wil lezen kan dat doen op mijn weblog nelsonregiobode.blogspot.com. Denk echt dat Albert op vakantie is, of dat hij een keer verwikkeld is in een bezwaarprocedure tégen hemzelf. Maar hopen dat hij geen hulp van zijn huisarts nodig heeft. Volgende week laatste komkommerkolom!
Nel Son
