Verlanglijstjes

column Regiobode 11 juli 2007
Voortaan alleen nog maar van die mooie folders als voor het bezoekerscentrum. Kan niet schelen als er een ordinaire ondernemer aanleiding is om het drukwerkje te presenteren. In socialisme zit tenslotte het woord ‘sociaal’, dus daar moet je als moderne - lees pragmatische - sociaal-democraat niet moeilijk over doen. Bovendien zijn die Oversteegjes een enthousiast stel met een jonge dynamische uitstraling en verhuren ze ook nog eens fietsen. Daar mogen in tijden van overvloed best wat gemeenschapsgelden heenvlieden. Eens kijken, waar kunnen de subsidiekranen nog een slagje verder worden open gezet? Dat hele gedoe met de minima is inmiddels volkomen achterhaald. De paar minimumlijers die er nog over zijn, weigeren al jaren stelselmatig de ambtenaren te ontvangen die wanhopig met de kortingsregelingen van deur tot deur gaan. Da’s zogezegd geen groeimarkt. Typische zorgmijders die ook electoraal geen zoden aan de dijk meer zetten. Dan kunnen cynische buitenstaanders wel roepen dat het een luxeprobleem is, luxe is nog tot daar en toe, een probleem is het zeker. Eigenlijk sta je volkomen op het verkeerde been als wethouder van financiën, als er ineens geld over is. Tuurlijk is het je eerste natuur om de hongerige horden uit de Gemeenteraad van je af te slaan. De goedgeefsheid die bij een begrotingsoverschot daar plotseling opleeft, moet je direct de kop indrukken. Maar dan blijft het probleem van de volle zakken met geld nog wel onverminderd bestaan. Aan jou om er een zinvolle besteding voor te vinden, niet gehinderd door het democratische controleproces van de proleten die vinden dat zij het eigenlijk voor het zeggen hebben. Voor je het weet heb je een motie van de liberalen aan je broek, waarin bepaald wordt dat de OZB wel naar beneden kan. Makkelijk scoren met de resultaten van jouw spaarzame beleid. Nee, PvdA-wethouders van financiën hebben het niet gemakkelijk in tijden van economische voorspoed. Verdorie, er moet toch iets te vinden zijn waarmee de status van onsterfelijkheid geclaimd kan worden. Gewoon rustig blijven en eens systematisch door de begrotingsposten vlooien waar het geld gelaten kan worden. Je zou het per dorp kunnen aanpakken. Acht Vellepur donderdagen in plaats van vier. Gewoon alle ambtenaren tijdens de vakantieperiode op die volkse markt laten kamperen om rechtstreeks met de burger contact te maken. Twee paspoorten voor de prijs van één. Korting geven op de bouwleges: een carport en een dakkapel er gratis bij. Dat schapen scheren in Rheden kan natuurlijk ook best een slagje grootschaliger als er wat belastinggeld van de burgers in wordt gepompt. Je zou alle middenstand per decreet kunnen verbieden om te sponsoren. Dan kun je de lokale fanfare ook weer eens opleggen om de Internationale te spelen of andere sfeervolle hits van De Stem Des Volks. Zo’n Jaarmarkt in Dieren is natuurlijk al 33 jaar een fraai staaltje particulier initiatief, maar met een volle buidel toch eigenlijk een overheidstaak! Het invoeren van een lokale variant van het nationaliseren lokt in ieder geval de landelijke media naar je toe. Kan geen kwaad om dat schorriemorrie van de pers eens op een lekker koud en warm buffet têfeteren bij een toelichting op je vernieuwde uitgavenpatroon. Het allerbelangrijkste is en blijft dat je als Joop Kock van de Gemeente Rheden zelf de touwtjes in handen houdt en niet anderen er met jouw zuur begrootte overschot er vandoor laat gaan. Voor je het weet willen mensen een zwembad openhouden of een dak op een treintunnelbak. Naar de wetten van de macht geldt: verdeel en heers. Dat geldt niet minder voor de besteding van begrotingsoverschotten.
Nel Son