Zoom

column Regiobode 12 maart 2008
Iedereen die wel eens werklieden over de vloer had, kent het verschijnsel. Zodra je ze permissie geeft een gootsteen te ontstoppen, een dakkapel te plaatsen of je kruipruimte te inspecteren, lever je al je mensenrechten in. Had je voorafgaand aan de afspraak tot het leggen van nieuw parket nog het idee dat je een eigen woning bezat? Laat maar varen dat waandenkbeeld; je huis is werkplek geworden van een of meer vakmensen. Daarmee komt een einde aan alle vertrouwde bezitsverhoudingen waarop je in je leven zo gesteld bent geraakt. Niets is meer zoals het was vanaf het ontijdig vroege moment dat de werkbrigade met veel overmacht aan rumoerig gereedschap je woning binnentreedt. Wat als eerste sneuvelt is je deurbeleid. Had je de CO2-verstandige gewoonte om deuren te sluiten nadat je er door naar binnen was gegaan? Vanaf nu zijn deuren hinderlijke barrières die het beste genegeerd kunnen worden door ze wagenwijd open te laten staan. Openlijk klagen of timide de deuren aanhoudend achter de werkkonten te sluiten heeft geen zin. Het beste is direct de centrale verwarming af te koppelen en drie dikke fleezetruien over elkaar aan te trekken. Je rol als bewoner van de werkplek van anderen degradeert je in no-time verder tot koffiezetster. Daar valt - eerlijk is eerlijk - nog enige eer in te behalen. Wie de onpeilbare momenten weet te isoleren waarop het werkvolk toe is aan een bakkie, kan punten scoren. Reken daarbij niet op het voorkomen van kringen op je meubilair of het na gebruik terugzetten van de koffiemelk in de koelkast. Je hebt dan weliswaar voor een kort moment je nuttigheid bewezen, maar in de nieuwe machtsverhoudingen blijft je ergens onder in de pikorde zweven. Je doet er goed aan te beseffen dat je in je eigen woonomgeving speelbal van bent geworden van de voortgang van het werk. Dat is vanaf aanvang werktijd tot een uurtje of vier in de middag het lot waarin je je hebt te schikken. Daarna is je huis weer eventjes van jezelf en kun je je dwalend langs de bouwplekken afvragen waar al die herrie van vandaag toe geleid heeft. Conclusie na korte of langere klussen die je door anderen laat uitvoeren is steevast: achteraf ben je nog het meest gelukkig met het feit dat het klaar is je weer eigen baas bent in je huis. Aan dat vooruitzicht moet de Veluwezoom zich de komende maanden maar vasthouden. Tot ver in het najaar klust de provinciale wegbeheerder aan wat stukjes asfalt. Ook bij deze vaklieden geldt dat ieder redelijk verlangen tot beperking van overlast ondergeschikt is aan het gemak en de voortgang van de werkzaamheden. De verkeersstorm die vorige week opstak na het hermetisch sluiten van cruciale verbindingswegen in de regio bewijst hoezeer de Veluwezoom inderdaad een zoom is. Een smalle strook waarlangs je maar op enkele manieren van a naar b komt. Haal er eentje tussenuit en je sluit de mensen op. Er is geen enkele clementie met de in hun regio gevangen bewoners; alle overlast is exclusief voor hen. Een andere instelling van de verkeerslichten bij Velperbroek zou de A12-rijders hinderen. Een rijbaan openlaten of meer gefaseerd te werk gaan, komt niet bij de bouwers op. Gedeelde smart bestaat niet bij de klussers aan de weg. Alle leed is voor degenen die iedere morgen langs de smalle zoom van de Veluwe op weg moeten naar h n werk. De arrogantie en gebrekkige planning zijn stuitend. Het wachten is op de afsluiting van de Posbank. Kunnen we allemaal thuis aan het klussen.
Nel Son