Wims Waterloo

column Regiobode 20 augustus 2008
Alsof de duvel er mee speelt. Nog maar een kort nieuwsmoment geleden trof het de politieke gelederen in Rheden midden in het gezicht: Wim Pieper is terug! Hadden ze het daar in De Steeg net weer een beetje voor elkaar met een tweede coalitie na de Raadsverkiezingen, komt de volkse jongen doodgemoedereerd de politieke arena weer binnenstappen. In een lekker afgewogen verhaal vertelt hij dat hij zijn lesje wel geleerd heeft. Hij is er helemaal klaar mee en zal zich nimmer en nooit meer de ‘kunstjes laten flikken’ die hem - zo luidt de spannende analyse van zijn Werdegang - geflikt zijn. Nog net geen echt bloedbad of een afrekening in het politiek milieu, want Wim doet er verder discreet het zwijgen toe. Een beetje een halfslachtige come-back die hem door journalistiek Veluwezoom wordt toegestaan door niet om namen en rugnummers te vragen van degenen die hem zo deerlijk lieten struikelen. Ja, een beetje hand in eigen boezem doet het altijd goed en Wim beheerst zijn rol als underdog als geen ander. Tuurlijk was het ook zijn eigen onervarenheid, maar wat hebben die andere rotzakken daar misbruik van gemaakt. Hier spreekt een gelouterd politicus. Geëvolueerd tot het type dat voortaan te vrezen valt. Wim is terug en oogt als een bloedhond die bloed geroken heeft. Niemand die het gaat lukken zijn halsband strak vast te houden. Hier is een hellehond losgebroken. Ook binnen zijn eigen partij, die toch ook wel wat lieden met besmeurde handjes bevat, zal de terugkeer van Wim enige secretie van lichaamssappen hebben gekost. Het moet een vreemd soort verzoeningsbijeenkomst geweest zijn, waarop de stichter van Gemeentebelangen werd toegestaan terug te keren in zijn eigen moederschoot. Een omgekeerde bevalling; een bijltjesdag kan nooit lang op zich laten wachten. En wat gebeurt er aansluitend: de directie van het Ziekenhuis Velp brengt een bericht naar buiten over de aldaar gevestigde Huisartsenpost. Mij kun je veel wijsmaken, maar niet dat hier geen handig een-tweetje achter zit. De manier waarop Wim zijn politieke rentree op een presenteerblaadje krijgt aangereikt, is mij te doorzichtig. Het stokpaardje waarop hij ooit de lokale politiek kwam binnenrijden, wordt hem afgestoft en wel opnieuw aangeboden. Voor een nieuwe glorieuze zegetocht alsof het Napoleon betreft die uit ballingschap terugkeert. De geschiedenis leert echter dat de Franse keizer nog maar honderd dagen regeerde en verslagen werd bij Waterloo. Hoe steekt het complot precies in elkaar? Is het Wims eigen partij die het met de Alysiszorggroep op een akkoordje heeft gegooid? Wie goed leest, verneemt dat het huurcontract met de huisartsen pas over vijf jaar afloopt. Bepaald geen stukje actueel nieuws dat de ziekenhuisdirectie te melden heeft. Willen er sommige krachten binnen Gemeentebelangen voorgoed van Wim af en laten ze hem zich stukbijten op een dossier dat nog lang niet actueel is en misschien nooit wordt? Het is toch raar om dit balletje, dat over vijf jaar eens zou kunnen gaan spelen, zo kort na Wims terugkeer op het politieke speelveld te werpen? Of heeft de Alysisdirectie er baat bij dat Wims partij een meerderheid in de Rhedense raad gaat halen bij de volgende verkiezingen en geeft ze hem met het on-nieuws over de huisartsenpost een gouden vehikel voor een klinkende stembusoverwinning? Hoe het ook zit; duidelijk is in ieder geval dat er grote politieke kunstjes geflikt worden. Eens kijken of Wim aan zijn Waterloo weet te ontsnappen.
Nel Son