column Regiobode 8 april 2009
Het rommelt en kraakt in de Dierense theaterwereld. De culturele hoofdstad van de Veluwezoom dreigt haar schouwburg te verliezen. De huidige bespelers schijnen hun sprookje niet waar te kunnen maken en pogen de volkswoede te mobiliseren door middel van een handtekeningenactie. Inmiddels blijft het gemeentehuis een bolwerk van ambtelijke stoïcijnsheid. Daar redeneert men benevens de maatschappelijke werkelijkheid dat het theater zichzelf maar moet zien te bedruipen. Wat me van beide partijen verwondert zijn de middeleeuwse actiepraktijken. Bijvoorbeeld het stugge feodale temperament van de wethouder van Cultuur, die moeiteloos de voor de verheffing van het volk bestemde subsidies inlevert aan de algemene reserve. Daar word je binnen het College wel heel populair van, dus moet de conclusie kloppen dat Hans Elsenaar nog grote plannen met zichzelf heeft in de dorpspolitieke arena. Wie een dorpskapper van VVD-huize met een cultuurportefeuille belast, kan er op wachten tot hij met de gesel van de markt op de meest kwetsbare groepen losgaat. Een beetje kennis van folterpraktijken moeten de dienaren van de macht immers wel beheersen, willen ze kunnen heersen. We kunnen moeilijk anders vaststellen dan dat de donkere eeuwen nooit echt uit De Steeg zijn geweken. Maar ook de actievorm van het theaterechtpaar Serlier ademt niet bepaald een hedendaagse geest. Handtekeningen verzamelen! Ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst iemand naar dit drukmiddel heb zien grijpen. De stroom handtekeningenlijsten die het Binnenhof sinds begin jaren zestig van de vorige eeuw overspoelde, is toch al weer jaren opgedroogd, is mijn indruk. Dan kun je wel knorrig concluderen dat alles in Dieren een jaar of vijftig achterloopt, maar het gebrek aan actuele actiemodellen moet eerder met een creatieve dip te maken hebben van de bespelers van het Sprookjestheater. Hun met heksen en tovenaars bevolkte wagenspelen zouden mij gemakkelijk op andere ideeën brengen. Wat te denken van een toverspreuk waarmee alle ambtenaren in De Steeg aan slapeloosheid gaan lijden. Kijk; dan betaal je met gelijke munt qua kwelling die je als schouwburgexploitanten ervaart. Of stuur al je heksen naar De Steeg voor het uitspreken van banvloeken over iedere medewerker van de afdeling Cultuur. Dat ze een eeuwige jeuk krijgen op een plekje waar ze net niet bijkunnen, bijvoorbeeld. Dat moet voor een beetje heks toch een fluitje van een cent zijn. Maar nee, waar komen onze vindingrijke bespelers van schouwburg Theothorne mee aan? De handtekeningenactie. Eigenlijk een soort van zelfkwelling als je het lef hebt je af te vragen hoezo er wel ruim 1.500 mensen ‘een poot’ zetten op een lijst, maar het je niet lukt om de schouwburgstoelen vol te krijgen. Ik zou willen weten hoeveel van die ondertekenaars er (klein)kinderen hebben. Vervolgens zou ik ze tot in het oneindige stalken met de vraag hoe vaak ze het afgelopen jaar een kindervoorstelling in het Sprookjestheater hebben bezocht. En of ze zich wel realiseren dat de boel naar de ratsmodee gaat omdat zij hun kids zo gemakzuchtig voor Jettix en Nickelodian parkeren. Lekker makkelijk om dan een handtekening te zetten! En zeer bedenkelijk.
Nel Son
Geen opmerkingen:
Een reactie posten