column Regiobode 22 oktober 2008
Ooit heb ik eens ergens gelezen dat er in Nederland net zo veel politieke functies zijn als er mensen lid zijn van een politieke partij. Da’s handig! Een arbeidsmarkt zonder krapte of overschot. Dat moet een rustig gevoel geven aan de beroepsgroep. Toch is het politieke metier nu niet direct de meest rustige plek van tewerkstelling en je vraagt je onwillekeurig af hoe dat komt. Wat is er de oorzaak van dat politici zich altoos zo onrustig manifesteren? Tuurlijk zal het voor een groot deel liggen aan het persoonstype dat voor dit beroep kiest. Een beginnend Tweede Kamerlid werd ooit door een al langer zittende collega begroet met: "Welkom bij de 150 meest ijdele mensen van Nederland". Met een introverte karakterstructuur zul je niet zo gemakkelijk opteren voor het dienen van de publieke zaak. Zoveel is duidelijk. Daarmee is dan ook verklaard waarom er zoveel naijver, gekonkel en ellebogenwerk voorkomt onder politici. Als mijn collega in de schijnwerpers staat, sta ik in het donker en is het zaak toch minstens even veel licht naar mezelf toe te trekken. Als dat inhoudt dat ik die ander een politieke poets moet bakken, dan is het niet anders. Een beetje tegen een stootje kunnen, hoort er blijkbaar bij. Risico van het vak; je kon toch zo goed leren op school vroeger, plaag ik dan meestal. Nu is dat laatste in de loop van de jaren geen voorwaarde gebleven. Je ziet steeds meer politici op het strijdtoneel verschijnen die geen drie samenhangende zinnen achter elkaar kunnen uitspreken. Voor het functioneren van onze democratie zijn we meer en meer aangewezen op kandidaten die het mbo-niveau nauwelijks ontstijgen. Wie iets meer in zijn of haar mars heeft, kan voor een beter salaris op hele andere arbeidsmarkten terecht. Zonder een bijzondere gedrevenheid op een of ander manier het land te dienen, ga je dan gewoon een keer of anderhalf de Balkenendenorm verdienen. Minimaal! Een andere reden voor de onrust die politici zo aankleeft, kan de houdbaarheid van de eigen functie zijn. Eens in de vier jaar moet het klootjes-kiezersvolk er van overtuigd worden opnieuw op de politieke beroepsbeoefenaar te stemmen. Da’s zoiets als om de vier jaar verplicht solliciteren. Niet echt lekker rustig werken, lijkt me. In die bedreigende situatie is het de kandidaat er alles aan gelegen zo duidelijk mogelijk in beeld te komen. Betrouwbaarheid, slagvaardigheid, kunnen pronken met behaalde resultaten, een four-o-clock-shave en een spleetje tussen de tanden; alles kan helpen om te voorkomen dat het stempel wachtgelder op je gedrukt wordt. Ook rust onder de kiezers is een belangrijke conditie om bij het Arbeidsbureau weg te blijven. Je tegenstanders is er alles aan gelegen, jouw politieke carrière in een kwaad daglicht te stellen. Dus is het aan jou om er voor te zorgen dat je van onbesproken politiek gedrag bent. Een sluitende begroting en geen of minimale belastingverhogingen zijn daar uitstekende voorwaarden voor. Het meest populair word je uiteraard als je diep in de buidel kunt tasten en je de kiezers een zak met geld meegeeft vlak voor ze het stemlokaal binnengaan. De Begroting 2009 van de Gemeente Rheden lijkt een voorbereiding op de verkiezingen van 2010 te worden. De begroting van het verkiezingsjaar belooft vol weggevertjes te zitten als deze trend zich voortzet. Eens afwachten hoe graag ze willen blijven plakken op het Steegse pluche.
Nel Son
Geen opmerkingen:
Een reactie posten